Discussion:
odmiana 'duca'
(Wiadomość utworzona zbyt dawno temu. Odpowiedź niemożliwa.)
MartaMaria
2010-11-20 13:30:11 UTC
Permalink
Witam! Mam problem z odmianą słowa "duca" - książę. Autorka [Angielka]
używa go nałogowo , no bo nie musi tego odmieniac, a podkresla koloryt
lokalny. Po polsku to jednak wygląda... nooo głupio? "Powiedziała do
duki/duca [to statnie by wygladało, jakby był to francuski duc]?" Kusi
mnie, żeby spolszczyc tego arystokrate, poza momentami, gdy pojawia
sie w mianowniku...
Jak sądzicie?
MartaMaria
Marcin 'Qrczak' Kowalczyk
2010-11-20 14:40:27 UTC
Permalink
Post by MartaMaria
Witam! Mam problem z odmianą słowa "duca" - książę. Autorka [Angielka]
używa go nałogowo , no bo nie musi tego odmieniac, a podkresla koloryt
lokalny. Po polsku to jednak wygląda... nooo głupio? "Powiedziała do
duki/duca [to statnie by wygladało, jakby był to francuski duc]?" Kusi
mnie, żeby spolszczyc tego arystokrate, poza momentami, gdy pojawia
sie w mianowniku...
Jak sądzicie?
Jeśli pozostawić oryginalne słowo w oryginalnej pisowni, to odmieniać
w liczbie pojedynczej tak jak "foka" -- pisane przez <<c>>, jeśli w
wymowie jest twarde /k/, i przez <<k>>, jeśli w wymowie jest miękkie.
Czyli:

M. duca
D. duki
C. duce
B. ducę
N. ducą
Ms. duce
W. duco

Owszem, może być mylące, że <<ducę>> czyta się /dukę/, a <<duce>> -- /
duce/. Ale taka jest polska ortografia.
MartaMaria
2010-11-21 11:03:51 UTC
Permalink
Post by Marcin 'Qrczak' Kowalczyk
Post by MartaMaria
Witam! Mam problem z odmianą słowa "duca" - książę. Autorka [Angielka]
używa go nałogowo , no bo nie musi tego odmieniac, a podkresla koloryt
lokalny. Po polsku to jednak wygląda... nooo głupio? "Powiedziała do
duki/duca [to statnie by wygladało, jakby był to francuski duc]?" Kusi
mnie, żeby spolszczyc tego arystokrate, poza momentami, gdy pojawia
sie w mianowniku...
Jak sądzicie?
Jeśli pozostawić oryginalne słowo w oryginalnej pisowni, to odmieniać
w liczbie pojedynczej tak jak "foka" -- pisane przez <<c>>, jeśli w
wymowie jest twarde /k/, i przez <<k>>, jeśli w wymowie jest miękkie.
M. duca
D. duki
C. duce
B. ducę
N. ducą
Ms. duce
W. duco
Owszem, może być mylące, że <<ducę>> czyta się /dukę/, a <<duce>> -- /
duce/. Ale taka jest polska ortografia.
Dzięki! Zastanawiam się, czy nie wprowadzić " il duca" i nie
odmieniać....
Yakhub
2010-11-21 15:45:04 UTC
Permalink
Post by MartaMaria
Witam! Mam problem z odmianą słowa "duca" - książę. Autorka [Angielka]
używa go nałogowo , no bo nie musi tego odmieniac, a podkresla koloryt
lokalny. Po polsku to jednak wygląda... nooo głupio? "Powiedziała do
duki/duca [to statnie by wygladało, jakby był to francuski duc]?" Kusi
mnie, żeby spolszczyc tego arystokrate, poza momentami, gdy pojawia
sie w mianowniku...
Jak sądzicie?
A nie można tego spolszczyć do poziomu "diuk" ? A dalej już normalnie:
diuk
diuka
diukowi
i tak dalej...
--
Yakhub
Paweł Kamiński
2010-11-25 08:03:59 UTC
Permalink
Post by Yakhub
Post by MartaMaria
Witam! Mam problem z odmianą słowa "duca" - książę. Autorka [Angielka]
używa go nałogowo , no bo nie musi tego odmieniac, a podkresla koloryt
lokalny. Po polsku to jednak wygląda... nooo głupio? "Powiedziała do
duki/duca [to statnie by wygladało, jakby był to francuski duc]?" Kusi
mnie, żeby spolszczyc tego arystokrate, poza momentami, gdy pojawia
sie w mianowniku...
Jak sądzicie?
diuk
diuka
diukowi
i tak dalej...
--
Yakhub
Zgadzam się, zamiast "duc" można wstawić funkcjonujący w polszczyźnie
wyraz "diuk". Słowo "diuk" ma dwie zalety: 1) odmienia się, jak już
wykazano powyżej, bezproblemowo, 2) stanowić będzie element
egzotyzujący. Tylko trzeba uważać: w polszczyźnie diuk to książę z
nadania, nie z rodziny królewskiej. A w innych językach (z Wikipedii):

W wielu językach istnieje wyraźne rozróżnienie nazewnictwa księcia
królewskiej krwi (królewicza - princeps) i księcia arystokraty (dux):

Niemiecki:

* książę królewskiej krwi: pierwotnie Fürst, potem Prinz
* książę (tytuł arystokratyczny): Herzog

Włoski:

* książę królewskiej krwi: Principe
* książę (tytuł arystokratyczny): Duca

Angielski:

* książę królewskiej krwi: prince
* książę (tytuł arystokratyczny): duke

Francuski:

* książę krwi królewskiej: Prince du Sang Royal
* książę krwi: Prince du Sang
* książę: Prince
* książę (tytuł arystokratyczny): duc

Pozdrawiam.
MartaMaria
2010-11-25 10:53:57 UTC
Permalink
Post by Paweł Kamiński
Post by Yakhub
Post by MartaMaria
Witam! Mam problem z odmianą słowa "duca" - książę. Autorka [Angielka]
używa go nałogowo , no bo nie musi tego odmieniac, a podkresla koloryt
lokalny. Po polsku to jednak wygląda... nooo głupio? "Powiedziała do
duki/duca [to statnie by wygladało, jakby był to francuski duc]?" Kusi
mnie, żeby spolszczyc tego arystokrate, poza momentami, gdy pojawia
sie w mianowniku...
Jak sądzicie?
diuk
diuka
diukowi
i tak dalej...
--
Yakhub
Zgadzam się, zamiast "duc" można wstawić funkcjonujący w polszczyźnie
wyraz "diuk". Słowo "diuk" ma dwie zalety: 1) odmienia się, jak już
wykazano powyżej, bezproblemowo, 2) stanowić będzie element
egzotyzujący. Tylko trzeba uważać: w polszczyźnie diuk to książę z
W wielu językach istnieje wyraźne rozróżnienie nazewnictwa księcia
    * książę królewskiej krwi: pierwotnie Fürst, potem Prinz
    * książę (tytuł arystokratyczny): Herzog
    * książę królewskiej krwi: Principe
    * książę (tytuł arystokratyczny): Duca
    * książę królewskiej krwi: prince
    * książę (tytuł arystokratyczny): duke
    * książę krwi królewskiej: Prince du Sang Royal
    * książę krwi: Prince du Sang
    * książę: Prince
    * książę (tytuł arystokratyczny): duc
Pozdrawiam.- Ukryj cytowany tekst -
- Pokaż cytowany tekst -
dziekuję bardzo! Albo wprowadzę diuka albo... sptam redaktora, co
woli ;D
MartaMaria

Loading...